Hve og hversu margir Íslendingar þjást og glíma við áfallastreituröskun í heiminum? Af hverju ætli það sé? Allavega er það deginum ljósara að það er verið að útrýma velferðarstefnu Íslands fyrir græðgishyggju örfárra einstaklinga innan fjórflokkakerfisins

Eitt get ég þó góðfúslega staðfastlega viðurkennt þó, sem ég skammast mín sko alls ekkert fyrir að það berist út um víðan völl, en það er eftirfarandi:

 

Að ég sjálfur á / eigi við "áfallastreituröskun" að etja sé tekið mið af öllu því sem ég er búinn að ganga í gegnum og uppskorið = lítið sem ekkert fyrir öll þau erfiði auk sjálfboðavinnu sem ég hef hrundið af stað upp á eigin forsendur og spýtur.

 

Það eina sem ég hef mætt er næstum nánast mótlæti, mótþrói, að ég eigi að drepa mig, taka mitt eigið líf, láta föður minn merja á mér hausinn o.m.fl.

 

Því miður verður það bara að viðurkennast að hugsunarháttur almennings og staða fjölmiðla og ljósvakamiðla þ.m.t., hefur engan vegið farið batnandi með árunum. Það er alls ekki sama hvaða efni sé sent á þá, burt séð frá því hvort það sé ritskoðað og farið ýtarlega yfir það eður ei, þá sé ávallt einhver maðkur í mysunni um það hvað má birta og setja á prent í blöðin og hvað ekki og finnst mér það skítt, þar sem þarna spili inní flokkadrættir og eiginhagsmunir en ekki velferð hinna almennu þjóðfélagsþegna í landinu! 

 

Sjáið þið eins og t.d., nýjasta dæmið sem sé stjórnarskráarfrumvarpið svonefnda, það lítur allt út fyrir það að það eigi að skjóta því sem lengst út á hafsauga á haf út á kaf og hvað svo, ætlast þau svo til með að geta komist upp með allan fjandann vegna þess að þau séu löggjafavaldið?!

 

Setjum mannréttindi, heiðarleika, hreinskilni, jöfnuð og réttlæti ávallt í fyrsta sæti!

 Það sem ég vildi sagt hafa og vildi byggja þessa nr. 1, 2, & 3 á er 65. mgr., 75. mgr., & 76. mgr. Stjórnarskráarlaga sem snýr að mannréttindarkafla þess: 1944 nr. 33 17. júní

Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands
Tók gildi 17. júní 1944. Breytt með l. 51/1959 (tóku gildi 20. ágúst 1959), l. 9/1968
(tóku gildi 24. apríl 1968), l. 65/1984 (tóku gildi 13. júní 1984), l. 56/1991 (tóku
gildi 31. maí 1991), l. 97/1995 (tóku gildi 5. júlí 1995), l. 100/1995 (tóku gildi 5. júlí
1995) og l. 77/1999 (tóku gildi 1. júlí 1999)

65. gr. [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu
að öðru leyti.
Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.]

L. 97/1995, 3. gr.

76. gr. [Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.
Öllum skal tryggður í lögum réttur til almennrar menntunar og fræðslu við sitt hæfi.
Börnum skal tryggð í lögum sú vernd og umönnun sem
velferð þeirra krefst.]

L. 97/1995, 14. gr

75. gr. [Öllum er frjálst að stunda þá atvinnu sem þeir
kjósa. Þessu frelsi má þó setja skorður með lögum, enda
krefjist almannahagsmunir þess.
Í lögum skal kveða á um rétt manna til að semja um starfskjör sín og önnur réttindi tengd vinnu.]

L. 97/1995, 13. gr

7. gr.
69. gr. verður svohljóðandi:
Engum verður gert að sæta refsingu nema hann hafi gerst sekur um háttsemi sem var refsiverð samkvæmt lögum á þeim tíma þegar hún átti sér stað eða má fullkomlega jafna til slíkrar háttsemi. Viðurlög mega ekki verða þyngri en heimiluð voru í lögum þá er háttsemin átti sér stað.
Í lögum má aldrei mæla fyrir um dauðarefsingu.

8. gr.
70. gr. verður svohljóðandi:
Öllum ber réttur til að fá úrlausn um réttindi sín og skyldur eða um ákæru á hendur sér um refsiverða háttsemi með réttlátri málsmeðferð innan hæfilegs tíma fyrir óháðum og óhlutdrægum dómstóli. Dómþing skal háð í heyranda hljóði nema dómari ákveði annað lögum samkvæmt til að gæta velsæmis, allsherjarreglu, öryggis ríkisins eða hagsmuna málsaðila.
Hver sá sem er borinn sökum um refsiverða háttsemi skal talinn saklaus þar til sekt hans hefur verið sönnuð.

9. gr.
71. gr. verður svohljóðandi:
Allir skulu njóta friðhelgi einkalífs, heimilis og fjölskyldu.
Ekki má gera líkamsrannsókn eða leit á manni, leit í húsakynnum hans eða munum, nema samkvæmt dómsúrskurði eða sérstakri lagaheimild. Það sama á við um rannsókn á skjölum og póstsendingum, símtölum og öðrum fjarskiptum, svo og hvers konar sambærilega skerðingu á einkalífi manns.

Þrátt fyrir ákvæði 1. mgr. má með sérstakri lagaheimild takmarka á annan hátt friðhelgi einkalífs, heimilis eða fjölskyldu ef brýna nauðsyn ber til vegna réttinda annarra. 

 

Tilvísun í gagnlegan tengil ótengdan þessu, en samt þegar betur sé að gáð og almenningur fer að hugsa aðeins til baka, þá kemur þetta allt heim og saman:

 

http://www.mbl.is/frettir/innlent/2013/03/07/finnst_framtidin_oft_vonlaus/