Hvað hefur í raun og veru orðið af þessu samfélagi, þar sem engin samfélagsleg velferð né samfélagslegur auður sé hvorki að sjá né finna?

Sannarlega er það mín skoðun eftir þessa fundi mína við Réttindargæslufulltrúa fatlaðra fyrir Reykjanes og nágrenni að þetta réttarkerfi okkar er margrotið og á sér ekki margan líkan í þessum heimi, þar sem allt og allir virðast sleppa með skrekkinn, sama hve og hversu alvarleg brotin séu og hve löng þau brot ná aftur í tíma. Það er greinilegt út frá mínum samtölum við Réttindargæslufulltrúann að t.d., þessar Sanngirnisbætur svokölluðu voru eingöngu settar á fót og laggirnar fyrir þá einstaklinga sem höfðu verið komið fyrir og vistaðir á stofnunum / heimavistum sem rekið hafði verið af hinu opinbera. En þá spyr ég enn og aftur: Hvað um hina almennu þjóðfélagsþegna sem eftir voru, sem jafnvel hafa verið beitt líkamlegu ef ekki andlegu ofbeldi, annað hvort eða hvort tveggja fyrir um sig innan veggja heimilis auk menntastofnanna af samnemendum sínum og það jafnvel verið litið framhjá því o.þ.h., svo við tökum ekki inní heildarúttektina markaðslega misnotkun á nafni þess einsstaklings auk kt:. Nei, eins og staðan í þjóðfélaginu er í dag, þá býðst þessum hópi sá eini afar kostur að sækja sér gjafasókn, en það þýðir með öðrum orðum að ef sá einstaklingur vinnur málið þarf hann ekki að greiða málskostnaðinn úr eigin vasa, en tapi hann því fellur allt á þann aðila, þá kemur Ríkið ekkert að því að vega upp á móti kostnaðnum vegna málshöfðunar. Svo það eina sem þessir einstaklingar geta gert gagnvart þeim sem hafa gert og gengið á þeirra hlut og kostnað er það að þeir geta bara það eitt að miðlað málum er snýr að sinni reynslu í lífinu o.s.frv., hvort svo sem þessum einstaklingum sem um ræðir og eiga í hlut hverju sinni líki það betur eða verr.

 

Tilvísun í gagnlegan tengil ótengdan þessu, en samt þegar betur sé að gáð og almenningur fer að hugsa aðeins til baka, þá kemur þetta allt heim og saman:

 

http://www.mbl.is/frettir/innlent/2013/03/07/finnst_framtidin_oft_vonlaus/  

Það er greinilegt að sá tiltekni viðkomandi einstaklingur, sem mun koma til með að gegna embætti Innanríkis- og Dómsmálaráðherra Íslands bíði mjög víðtækt og erfitt viðfangsefni er snýr að mannréttindarkafla stjórnarskráarinnar!

Þannig er mál með vexti og ég ítreka það, vinsamlegast hafið aðgát er snýr að nærveru sálar, ef og þegar þið þekkið ekki til inná ykkar eigin stjórnarskrá auk réttinda, þá fáið þið engin frið fyrir alræðis-, löggjafa- og ríkisvaldinu...

Ég hef komist að því eftir þessa dramatísku og viðburðaríku helgi að ef viðkomandi einstaklingur, þótt um fjölskylduvin eða vin almennt séð sé með í för og flækist inní þessa atburðarrás, jafnvel þótt það sé bara einn úr hópnum sekur um ákveðið tiltekið athæfi, þá eru allir teknir fyrir, án þess að fyrirliggjandi sannanir liggja fyrir, eins og tilkynningin ein sé þeim nóg að henda fólki á bak við luktar dyr.

Þetta hefur það í för með sér á meðan þessir eftirtöldu starfsmenn ríkisstofnanna eru ekki að sinna vinnu sinni sem skyldi, þá koma þeir að algjörri ósekju svörtum bletti á þá einstaklinga sem séu saklausir og hafa hvergi komið nærri þessum atvikum nema að vera í nálægð við viðkomandi einstakling/a.

Eins og ég ætlaði að bæta við í lokin hefur þetta þau óorð í för með sér fyrir viðkomanda að þetta fer inná svokallaða málaferlaskrá lögreglunnar og situr þar í a.m.k., 5 ár, en það er nóg til þess að eyðileggja fyrir viðkomandi einstakling að feta sín framtíðarspor í lífinu!

Það sem ég vildi sagt hafa og vildi byggja þessa nr. 1 á er 65. gr., 76. gr., 75. gr., 69. gr., 70. gr., og 71. gr., Stjórnarskráarlaga sem snýr að mannréttindarkafla þess: 1944 nr. 33 17. júní
Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands
Tók gildi 17. júní 1944. Breytt með l. 51/1959 (tóku gildi 20. ágúst 1959), l. 9/1968
(tóku gildi 24. apríl 1968), l. 65/1984 (tóku gildi 13. júní 1984), l. 56/1991 (tóku
gildi 31. maí 1991), l. 97/1995 (tóku gildi 5. júlí 1995), l. 100/1995 (tóku gildi 5. júlí
1995) og l. 77/1999 (tóku gildi 1. júlí 1999)

65. gr. [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu
að öðru leyti.
Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.]

L. 97/1995, 3. gr.

76. gr. [Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.
Öllum skal tryggður í lögum réttur til almennrar menntunar og fræðslu við sitt hæfi.
Börnum skal tryggð í lögum sú vernd og umönnun sem
velferð þeirra krefst.]

L. 97/1995, 14. gr

75. gr. [Öllum er frjálst að stunda þá atvinnu sem þeir
kjósa. Þessu frelsi má þó setja skorður með lögum, enda
krefjist almannahagsmunir þess.
Í lögum skal kveða á um rétt manna til að semja um starfskjör sín og önnur réttindi tengd vinnu.]

L. 97/1995, 13. gr

7. gr.
69. gr. verður svohljóðandi:
Engum verður gert að sæta refsingu nema hann hafi gerst sekur um háttsemi sem var refsiverð samkvæmt lögum á þeim tíma þegar hún átti sér stað eða má fullkomlega jafna til slíkrar háttsemi. Viðurlög mega ekki verða þyngri en heimiluð voru í lögum þá er háttsemin átti sér stað.
Í lögum má aldrei mæla fyrir um dauðarefsingu.

8. gr.
70. gr. verður svohljóðandi:
Öllum ber réttur til að fá úrlausn um réttindi sín og skyldur eða um ákæru á hendur sér um refsiverða háttsemi með réttlátri málsmeðferð innan hæfilegs tíma fyrir óháðum og óhlutdrægum dómstóli. Dómþing skal háð í heyranda hljóði nema dómari ákveði annað lögum samkvæmt til að gæta velsæmis, allsherjarreglu, öryggis ríkisins eða hagsmuna málsaðila.
Hver sá sem er borinn sökum um refsiverða háttsemi skal talinn saklaus þar til sekt hans hefur verið sönnuð.

9. gr.
71. gr. verður svohljóðandi:
Allir skulu njóta friðhelgi einkalífs, heimilis og fjölskyldu.
Ekki má gera líkamsrannsókn eða leit á manni, leit í húsakynnum hans eða munum, nema samkvæmt dómsúrskurði eða sérstakri lagaheimild. Það sama á við um rannsókn á skjölum og póstsendingum, símtölum og öðrum fjarskiptum, svo og hvers konar sambærilega skerðingu á einkalífi manns.
Þrátt fyrir ákvæði 1. mgr. má með sérstakri lagaheimild takmarka á annan hátt friðhelgi einkalífs, heimilis eða fjölskyldu ef brýna nauðsyn ber til vegna réttinda annarra.

Hvar er orðið um hið gagnkvæma trúnaðartraust milli tveggja einstaklinga, einkar þó sér í lagi þegar um persónubundnar upplýsingar hafa verið treyst og látið öðrum viðkomandi aðila í té, þegar persónuupplýsingalöggjöfin sé svo gölluð?!

Segið mér eitt:

Hverjir hafa ( ekki ) lent í því gagnvart félagslega kerfinu er snýr að félagsmálaráðgjöfum / fulltrúum viðkomandi sveitarstjórna, þegar jafnvel jafnframt Réttindarvaktin / Réttindargæsla Félagsmálaráðuneytisins hefur ekki verið að standa sig sem skyldi gagnvart sínum skjólstæðingum.

Þannig var það í mínu tilviki að ég mætti á hádegisverðarfund Geðhjálpar þar sem Réttindargæsluvaktin kom saman og satt best að segja þá fékk ég alveg upp í kok af yfirlestrinum þar, þar sem þau hældu, hrósuðu o.þ.h., sjálfum sér fyrir áunnin, velunnin störf, en auðvitað passa þessir asnar, hverjir svo sem þeir séu að minnast ekki einu orði á þá hluti, verkaskipan o.m.fl., sem þau hafa vísað frá sér vegna þess hve þeim hefur ekki þótt það nógu framtækilegt.

En ég brotnaði saman á fundinum, eftirlét Björk Vilhemsdóttur, borgarfulltrúa og félagsráðgjafa / fulltrúa eftir öll mín persónulegu gögn og gekk síðan út á dyr áður en ég myndi hreinlega leysa upp fundinn af eintómu tómlæti, því ég taldi mig hafa rekist á einstakling með viti eftir fréttina sem birtist með henni í sjónvarpinu skömmu áður og síðar á RÚV í Kastljósi, en þegar hún fór síðan að vola, væla og veina í von um betri tíð og tíma með því að geta átt smá sjéns á sætaskipan innan Samfylkingarinnar, hvað þá svo þegar hún afsakaði sig með það að hafa ekki náð í mig, sagði hún við mig núna síðdegis í dag orðrétt á þá vegu að hún hefði sett þetta í trúnaðargagna eyðslu og beint í tætarann, þá missti ég allt álit á öllu sem heitir "stjórnmál"!!!

Svo eru þetta þakkirnar og þakklætið fyrir allt þetta gagnkvæma traust sem þeim er sýnt úti í hinu almenna þjóðfélagi / samfélagi, nei, þau eyða öllu sem hægt er að eyða án utanaðkomandi samþykkis ykkar og þannig var það í mínu tilviki...

P.s.

Mín ráðlegging auk ráðgefandi ráðgjafar til ykkar allra:

Vinsamlegast farið vel yfir öll nöfn á listum framboða og flokka, hverjir eru fyrir hvern flokk fyrir sig svo sama sagan endurtaki sig ekki aftur og notist þá við útstrikunar regluna, því um leið og fleiri taka sig til og útstrika sömu einstaklingana á listunum, þá færast þau neðar ef ekki þurrkast alveg út af kjörseðlinum fyrir ný og fersk andlit...

Skiljið mig!

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Hverjum getum við treyst í dag???

Hægt að loka á skjöl í 110 ár í Þjóðskjalasafni:

"Alsherjarþjóðaratkvæðagreiðslu sem 1.st hið snarasta þar sem að endarleg niðurstaða & útkoma atkvæðagreiðslu innan veggja Þingsins munu alls ekki skipta neinu máli hvað snýr að endanlegri niðurstöðu þessa máls, svo að áður en þau ná að hnýta lausa enda á mikilvæg málsgögn sem okkur alm. borgara varðar miklu meira en hinum erlenda ferðamanni sem þið virðist að líkinum vera að setja undir sama hatt & status þegar viðkemur að einhverju atviki á borð við sem gerðist í sept´08/okt´08 - XXXX :o sem enginn virðist greinilega sjá alm. fyrir endan á, t.d. þ.á.m. hefur seðlabankastjórinn farið með fleypur, sögusagnir & lygar í kringum stýrivextina & fjárhagslegt öryggi okkar Íslendinga á alm. fjármálamarkaði :( = Nýtið ykkar & okkar málsskotsrétt með tilvísan í það að vísa þessu til Forseta Lýðveldisins Íslands, Hr. Ólafs Ragnars Grímssonar ;) !"

Hægt að loka á skjöl í 110 ár
Með breytingum á upplýsingalögum er gert ráð fyrir að stjórnvald geti lokað á skjöl í mun lengri tíma en nú er. Þjóðskjalaverði verður gert kleift að loka á skjöl í allt að 110 ár, án þess að ráðfæra sig við nokkurn mann.
upplýsingamál Harðlega er gagnrýnt að í frumvarpi um ný upplýsingalög er gert ráð fyrir að upplýsingar sem eru lokaðar í þrjátíu ár í dag geti verið lokaðar fyrir almenn
upplýsingamál

Harðlega er gagnrýnt að í frumvarpi um ný upplýsingalög er gert ráð fyrir að upplýsingar sem eru lokaðar í þrjátíu ár í dag geti verið lokaðar fyrir almenningi í sextíu ár. Þá er gert ráð fyrir að þjóðskjalavörður geti gert einstök skjöl óaðgengileg í 110 ár, sem er langt umfram þá venju sem skapast hefur.

Í umsögnum um frumvarpið er bent á að ýmsar breytingar á upplýsingalögunum miði frekar að því að takmarka aðgang almennings að upplýsingum en að tryggja gegnsæi, sem þó eru meginrökin fyrir endurskoðun laganna að sögn Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra.

Margir hafa skilað umsögnum til allsherjarnefndar Alþingis, sem hefur frumvarpið til meðferðar. Meðal þeirra er Svanhildur Bogadóttir borgarskjalavörður. Hún

víkur að því að við gildistöku endurskoðaðra upplýsingalaga breytist ákvæði annarra lagabálka, þar á meðal laga um Þjóðskjalasafnið. Þar gerir ný grein ráð fyrir heimild stjórnvalda til að skjal verði fyrst aðgengilegt þegar liðin eru 60 ár frá því að það varð til ef það þykir nauðsynlegt til að vernda "virka almannahagsmuni".

Svanhildur segir í umsögn sinni að ákvæðið sé óljóst og teygjanlegt og geti orðið til þess að það sé geðþóttaákvörðun stjórnvalds að loka skjölum í 60 ár. "Þetta er ekki í samræmi við gegnsæi eða opið þjóðfélag," segir Svanhildur, sem telur einkennilegt að skjöl geti varðar þjóðaröryggi í meira en þrjá áratugi. "Líklegra er að með þessu ákvæði hefðu stjórnvöld möguleika á að fela ákvarðanir sem teknar hefðu verið varðandi öryggi ríkis

ins, varnarmál eða samskipti við önnur ríki."

Samkvæmt frumvarpinu getur þjóðskjalavörður ákveðið að synja beiðni um aðgang að yngri skjölum en 110 ára vegna einka- eða almannahagsmuna.

Svanhildur segir þetta ákvæði með ólíkindum og ótrúlegt sé að gera það að geðþóttaákvörðun eins

manns að loka ákveðnum skjölum svo lengi. Erfitt sé að sjá hvaða einkamálefni eða almannahagsmunir geti átt í hlut og verðskuldi slíka leynd. "Aftur býður þetta upp á túlkun og geðþóttaákvarðanir, sem ekki er rétt í gegnsæu nútímaþjóðfélagi," segir Svanhildur.

Sagnfræðingafélag Íslands tekur undir þetta sjónarmið í umsögn um þetta atriði. Að mati félagsins er um opna heimild þjóðskjalavarðar að ræða sem ekki er útskýrð frekar eða skilyrt í greinargerð. Stjórn Sagnfræðingafélagsins mælir með því að ákvæðið verði fellt burt. "Hér er að mati stjórnar alltof langt gengið og má hafa í huga að samkvæmt þessu gætu skjöl frá árinu 1901 verið hulin leynd á þessu ári á grundvelli almannahagsmuna. Það verður að teljast fráleitt," segir í umsögn félagsins.

- shá