Aðgerðarleysi löggjafans í málefnum er tengjast kynjavillu ( áttavillu ) , barnaníðingum, kvenfólki sem sé farið að undirbjóða sig til að geta átt ofan í sig og á, hvað þá ungir drengir og stúlkur þ.m.t., einnig.

Eitt hefur greina-, pistla- & dálkahöfundur komist að raun um! Og hún er eftirfarandi: Það eru til einstaklingar úti í samfélaginu sem svífast einskis þegar peningar eru annars vegar í spilunum og litlar sem engar sannarnir liggja til grundvallar fyrir hendi að viðkomandi brot sem hafi átt sér stað hafi í raun og veru orðið, heldur sé reynt oft á tíðum að spila og leika inná andlegu og líkamlegu heilsu viðkomandi einstaklings, til þess eins að gera þann aðila eins tortryggilegan og ótrúverðugan samfélaginu eins og raun ber vitni um. Það getur orðið þess valdandi eins og ég hef komist að raun um með hin ýmsu félags- & velferðarmál tengd barnavernd, þá hafa dómstólar ítrekað hunsað læknisfræðilegar sérfræðisskýrslur lækna í gegnum aldanna rás. Svo ég spyr ykkur eftir þessa mjög góða umfjöllun í fjölmiðlun er snýr að máli Karls Vignir Þorsteinssonar! Myndu þið í raun og veru telja ásættanlegt að viðkomandi einstaklingur stæði á endanum uppi með rafræn ökklabönd, ef þeir / þau fá ekki þá ásættanlegu, mannsæmandi dóma yfir höfuð sitt, rétt eins og hvert og eitt ætti með réttu að fá ef þetta dóms- & réttarkerfi væri ekki svona illa upp byggt frá grunni...

 

Hver hefur ekki farið út af sporinu í skóla lífsins?

Á ávallt að moka sama moldarhaugnum yfir sama svæðið, vegna þess að það hefur hvorki verið nógu vel hirt, gengið frá því og hugsað um það? 

Á sífellt að þrýsta að, blaðra í kringum og hanga utan í einstaklingunum þangað til bæði andlega, félagslega auk líkamlega heilsa þess sé nánast að þrotum komin/n, bara til þess eins að fá þá til að viðurkenna orðna hluti sem jafnvel 50 % / 50 % áttu sér stað en var svo aldrei að fullu gengið til verks?

Eitt sem ég vill að komi skýrt og greinilega fram og það er hins vegar þrennt:

Nr. 1: "Það er mikill munur á því að vera barnaníðingur og háður mikilli barnagirnd á háu stigi."

Nr. 2: ,,Að vera sakaður að ósekju um hlut/i sem áttu / áttu sér ekki stað að einhverju eða öllu leyti án utanaðkomandi fyrirliggjandi sannana, jafngildir sögusögnum auk eintómum rógburði."

Nr. 3: "Vegna þess að viðkomandi einstaklingur hefur ekki náð að færa nógu góð mál fyrir kærunni gegn viðkomanda og sá hinn sami jafnvel lætur allan sannleikann í ljós, þá fær jafnvel sá hinn sami og lét sannleikann í ljós skína, annað hvort fyrir um sig sent á sig nálgunarbannsbréf eftir að fjárkúgunarkrafa hefur borist viðkomandi einstaklingi sem að viðkomandi hefur rétt á að hafna!,, 

Þetta er bara gert nú á dögum svo hægt sé að auðvelda viðkomandi einstaklingi að fjárkúga þann sem að sú hin sama / sá hinn sami mælti sér mót við.

En þá spyr ég:

Af hverju ætti ég þá ekki fyrir Guðs löngu, þar sem ég hef legið undir svo mörgum upplýsingum er snýr og varðar msn: netföng viðkomandi einstaklinga sem hafa verið að selja sig, hvort fyrir um sig bæði strákar sem stelpur undir lögaldri, sem og rétt yfir þeim viðmiðunarmörkum að ég hef svo að stærstum hluta ef að engu leyti ekki hvorki hitt né séð, eingöngu vegna áhugaleysis þeirra gagnvart mér og öðrum úr mínum röðum sem má skilja sem svo að um algjöra fyrirfram dóma sé um að ræða auk þekkingarleysis.  En að sjálfsögðu er ég Guðs feginn!

Almenningur skal hafa það hugfast að það skuli varast að kasta sjálfum sér sem og öðrum, hvort sem um náin/n ættingja eða vin sé að ræða út í djúpu laugina, til þess eins að geta krufið þann einstakling sem að málið snýr hverju sinni svara, án fyrirliggjandi sannanna, hvort sem um lífsýni eða önnur tilfallandi atriði sé um að ræða... 

Það telst að öðru leyti sögusögn og rógburður með að reyna koma slíkum óþarfa svörtum bletti á viðkomanda úti í samfélaginu fyrir minnstar sakir!!! 

 

Það sem ég vildi sagt hafa og vildi byggja þessa nr. 1 á er 65. mgr., Stjórnarskráarlaga sem snýr að mannréttindarkafla þess: 1944 nr. 33 17. júní
Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands
Tók gildi 17. júní 1944. Breytt með l. 51/1959 (tóku gildi 20. ágúst 1959), l. 9/1968
(tóku gildi 24. apríl 1968), l. 65/1984 (tóku gildi 13. júní 1984), l. 56/1991 (tóku
gildi 31. maí 1991), l. 97/1995 (tóku gildi 5. júlí 1995), l. 100/1995 (tóku gildi 5. júlí
1995) og l. 77/1999 (tóku gildi 1. júlí 1999)

65. gr. [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu
að öðru leyti.
Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.]

L. 97/1995, 3. gr.

76. gr. [Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.
Öllum skal tryggður í lögum réttur til almennrar menntunar og fræðslu við sitt hæfi.
Börnum skal tryggð í lögum sú vernd og umönnun sem
velferð þeirra krefst.]

L. 97/1995, 14. gr

75. gr. [Öllum er frjálst að stunda þá atvinnu sem þeir
kjósa. Þessu frelsi má þó setja skorður með lögum, enda
krefjist almannahagsmunir þess.
Í lögum skal kveða á um rétt manna til að semja um starfskjör sín og önnur réttindi tengd vinnu.]

L. 97/1995, 13. gr

7. gr.
69. gr. verður svohljóðandi:
Engum verður gert að sæta refsingu nema hann hafi gerst sekur um háttsemi sem var refsiverð samkvæmt lögum á þeim tíma þegar hún átti sér stað eða má fullkomlega jafna til slíkrar háttsemi. Viðurlög mega ekki verða þyngri en heimiluð voru í lögum þá er háttsemin átti sér stað.
Í lögum má aldrei mæla fyrir um dauðarefsingu.

8. gr.
70. gr. verður svohljóðandi:
Öllum ber réttur til að fá úrlausn um réttindi sín og skyldur eða um ákæru á hendur sér um refsiverða háttsemi með réttlátri málsmeðferð innan hæfilegs tíma fyrir óháðum og óhlutdrægum dómstóli. Dómþing skal háð í heyranda hljóði nema dómari ákveði annað lögum samkvæmt til að gæta velsæmis, allsherjarreglu, öryggis ríkisins eða hagsmuna málsaðila.
Hver sá sem er borinn sökum um refsiverða háttsemi skal talinn saklaus þar til sekt hans hefur verið sönnuð.

9. gr.
71. gr. verður svohljóðandi:
Allir skulu njóta friðhelgi einkalífs, heimilis og fjölskyldu.
Ekki má gera líkamsrannsókn eða leit á manni, leit í húsakynnum hans eða munum, nema samkvæmt dómsúrskurði eða sérstakri lagaheimild. Það sama á við um rannsókn á skjölum og póstsendingum, símtölum og öðrum fjarskiptum, svo og hvers konar sambærilega skerðingu á einkalífi manns.
Þrátt fyrir ákvæði 1. mgr. má með sérstakri lagaheimild takmarka á annan hátt friðhelgi einkalífs, heimilis eða fjölskyldu ef brýna nauðsyn ber til vegna réttinda annarra.

 

En megin ástæðan fyrir því að ég hef ekki farið með mínar upplýsingar er snýr að mannaveiðum gagnvart þessum ungu einstaklingum er einfaldlega sú:

Hvað hefur þjóðfélagið rekið sig illilega á og orðið áskynja með?

Kynferðis brotamenn þrífast líka innan stjórnsýslunnar og þar gætir ansi mikils ójafnvægis er kemur að því að sækja þá einstaklinga til saka...

Ekki rétt?

Svo þessir bjánar geta bara bitið í sína handakrika / skjaldarendur með að hafa ekki fyrr tekið á þessum málaflokki sem auk margra annarra hérna í samfélaginu!!! 

 

http://www.mbl.is/frettir/erlent/2013/02/07/logregla_og_laeknar_nidurlaegja_born/